مهندسي هوافضا ، مهندس هوانوردي ، مهندس فضانوردي ، طراحي موتور جت
مهندسي هوافضا شامل طراحي موتورهاي جت است.
مهندسي هوافضا با طراحي و ساخت ماشين آلاتي كه پرواز مي كنند سروكار دارد. اين يكي از جديدترين شاخه هاي مهندسي است و در قرن نوزدهم با اولين آزمايشات پرواز با موتور آغاز شد. با پيشرفت تكنولوژي ، دو تخصص پديدار شد. مهندسي هوانوردي ، كه شامل طراحي هواپيماهايي مانند هواپيماهاي سبك تر از هوا ، گلايدرها ، هواپيماها و جت هاي بال ثابت ، اتو گايروها و هلي كوپترها مي شود. و مهندسي فضانوردي ، كه بر طراحي و توسعه فضاپيماها متمركز است.
به عبارت ديگر ، مهندسان هوانوردي در درجه اول در طراحي هواپيماهايي فعاليت مي كنند كه در جو زمين پرواز مي كنند ، در حالي كه مهندسان فضانوردي با توجه به اطلاعات اداره كار ايالات متحده (BLS) با علم و فناوري فضاپيماهايي كه خارج از جو زمين پرواز مي كنند ، كار مي كنند.
تاريخچه مهندسي هوافضا
جولز هانري گيفارد ، كه در سال 1852 اولين كشتي هوايي با بخار را اجرا كرد ، مبتكران اوليه صنايع دستي مجهز به انرژي سبك تر از هوا بودند. چارلز رنارد و آرتور كنستانتين كربس ، كه در سال 1884 اولين كشتي هوايي مجهز به پرواز را براي بازگشت به نقطه آغازين خود به پرواز در آوردند. و فرديناند فون زپلين كه اولين كشتي هوايي سخت را ساخت و پرواز كرد ، در سال 1900.
بيشتر كارهاي اوليه منجر به هواپيما شامل گلايدر بود و در قرن نوزدهم ده ها آزمايش گلايدر انجام شد. سر جورج كيلي اصول پرواز سنگين تر از هوا را از سال 1804 بيان كرد و در سال 1856 ، ژان ماري لو بريس اولين گلايدر سرنشين دار را كه بالاتر از نقطه پرتاب خود صعود كرد پرواز داد. لو بريس اين كار را با در اختيار داشتن اسبي انجام داد كه گلايدر را در امتداد ساحل يدك مي كشد.
فيلم هاي پيشنهادي براي شما ...
فقدان موتور مناسب بسياري از تلاش هاي اوليه در پرواز با انرژي سنگين تر از هوا را خنثي كرد. اولين پرواز موفقيت آميز با موفقيت به اورويل و ويلبور رايت نسبت داده مي شود. برادران از مفاهيم بلند كردن ، وزن ، كشيدن و رانش از يك موتور كاملاً قدرتمند و كنترل سه محوري گام ، رول و خميازه استفاده كردند. با اين كار ، مخترعين اولين هواپيمايي را ايجاد كردند كه قادر است با قدرت خودش بلند شود و صعود كند ، براي مسافت قابل توجهي پرواز كند و يك فرود كنترل شده داشته باشد.
پس از اختراع هواپيماهاي بال ثابت ، اولين هواپيماي بال دوار كه شامل اتوگير و هلي كوپتر است ، به بازار آمد. بر اساس اصولي كه براي اولين بار در اسباب بازي هاي پرنده چيني متعلق به 400 سال قبل از ميلاد نشان داده شد ، ايده هواپيماهاي بال چرخان بسياري از مخترعان را به تلاش براي پرواز عمودي با پروانه هاي چرخان تحريك كرد. تعدادي مدل كوچك با نيروي فنر و نوارهاي لاستيكي ساخته شد ، اما باز هم ، اولين هلي كوپتر واقعي بايد منتظر يك موتور قدرتمند مناسب بود.
طراحي هاي هلي كوپتر و اتوگايرو طي چند دهه آينده به طور فزاينده اي پيشرفت كرد. خوان د لا سيروا به دليل اختراع اتوژيرو ، نوعي هواپيما با بال هاي ثابت كه از روتور براي بلند كردن و پروانه براي رانش استفاده مي كنند ، اعتبار دارد. پيشرفت هاي او در طراحي چرخشي مستقيماً منجر به اولين هلي كوپتر مدرن شد كه به طور كلي به ايگور سيكورسكي در سال 1942 نسبت داده مي شود.
طرف ديگر مهندسي هوافضا موشك و فضاپيما است. مشهورترين پيشگامان در اين زمينه رابرت گدار بود كه اولين موشك با سوخت مايع را ساخت و با موفقيت پرتاب كرد. ورنر فون براون ، كه اولين موشك بالستيك را توسعه داد و به عنوان اولين مدير مركز پرواز مارشال ناسا فعاليت كرد. و كنستانتين سيولكوفسكي كه پدر موشكي روس محسوب مي شود.
چندين فضانورد مهندس هوافضا بودند ، از جمله كالپانا چاولا ، اولين زن هندي متولد فضا ، كه در فاجعه شاتل فضايي كلمبيا جان داد. و نيل آرمسترانگ ، اولين انسان روي ماه. خود آرمسترانگ يك بار گفت: "من يك جوراب سفيد ، مهندس محافظ جيبي هستم و هستم."
از ديگر مهندسان مشهور هوافضا مي توان به Boback Ferdowski ، "Mohawk Guy" كه به عنوان مدير پرواز مأموريت مريخ نورد مريخ Curiosity مريخ خدمت مي كند ، و Burt Rutan كه شركت وي ، Scaled Composites ، SpaceShipOne را طراحي كرد ، اولين فضاپيماي بدون سرنشين و غير دولتي.
مهندس هوا فضا چه كاري انجام مي دهد؟
مهندسان هوافضا هواپيما ، فضاپيما ، ماهواره و موشك را طراحي مي كنند