مشاركت محدود در تصميم گيري توسط دانش جويان و دانش آموزان

در مدرسه X ، تصميم گيري در مورد آموزش در كلاس غير دموكراتيك بود. همه دانش آموزان به جز S3 ذكر كردند كه از تصميمات مربوط به آموزش در كلاس مانند كار گروهي يا دو نفره حذف شده اند. S1 گفت: "اكثر معلمان به ما دستور مي دهند و ما بايد بدون هيچ گونه مذاكره اطاعت كنيم". S10 افزود: "ما حق نداريم در تصميماتي كه مربوط به آموزش در كلاس است مشاركت كنيم". تنها تصميمي كه معلمان با دانش آموزان به اشتراك مي گذارند اين است: "…

اگرچه T1 ، T2 ، T3 ، T4 و T6 نشان مي دهد كه برخلاف نظر دانش آموزان ، آنها در تصميم گيري مشاركت دارند ، T5 اذعان داشت:

گاهي اوقات مجبور نيستيد آنها را در تصميم گيري مشاركت دهيد ... زيرا دانش آموزان در نهايت تصميم مي گيرند هيچ كاري انجام ندهند. آنها معمولاً كم چالش ترين را انتخاب مي كنند و اين يك مشكل است. شما مي خواهيد آنها مستقل باشند و بخشي از فرايند يادگيري و آموزش باشند ، اما آنها نمي دانند چه مي خواهند. به اين دليل است كه ما فكر مي كرديم آنها مي دانند چه مي خواهند [ما] خيلي چيزها را از دست داديم.

آموزش به آزمون

دانش آموزان هميشه نسبت به معلمان خود منفي نگرفتند. آنها اشاره كردند كه برخي از معلمان متعهد بوده و تمام تلاش خود را براي كمك به دانش آموزان براي بهبود و غلبه بر نقاط ضعف خود انجام داده اند. همانطور كه S2 اشاره كرد ، يكي از راه هاي اين كار اين بود كه "دانش آموزان ضعيف را جمع آوري كرده و به معلم ديگري اجازه داد تا كلاسهاي اضافي را براي تسهيل يادگيري آنها به آنها آموزش دهد". در كنار اين تمرين دلسوزانه توسط برخي از معلمان ، برخي از دانش آموزان تصور مي كردند كه ساير معلمان به يادگيري دانش آموزان اهميت نمي دهند. S3 توضيح داد كه "اكثر معلمان از شيوه يكساني براي تدريس براي همه دانش آموزان استفاده مي كنند ، خواه دانش آموزان موضوع را درك كنند يا نه". علاوه بر اين ، S4 ، S5 ، S6 ، S7 و S11 ناراحت بودند زيرا احساس مي كردند معلمان نشان نمي دهند كه به يادگيري دانش آموزان اهميت مي دهند. "برخي از معلمان اهميتي نمي دهند (حتي اگر متوجه شوند) ما متوجه نمي شويم ..." (S7).

به نظر مي رسيد كه فضاي كلي كلاس سخت و سرعت تدريس در امتحان بر روانشناسي معلمان تأثير مي گذارد. دانش آموزان متوجه شدند كه "معلمان تحت فشار هستند" (S1 ، S7 ، S9 ، S11) تا "برنامه درسي" (S1 ، S2 ، S3 ، S5 ، S7 ، S9 و S11) به پايان برسد و اين باعث ايجاد استرس و اضطراب در معلمان مي شود. '. همانطور كه S1 گفت ، "هدف آنها [براي ما] فقط آمادگي براي آزمون ها و نمره خوب است". بار سنگين آموزشي باعث مي شود كه "بسياري از دانش آموزان توجه لازم را براي پيشرفت و موفقيت خود جلب نكنند" (T2) كه رابطه معلم و دانش آموز را مختل مي كند. معلمان تا حد زيادي موافق بودند. همانطور كه (T3) بيان كرد ،

ما كارهاي زيادي داريم ، ما هميشه تحت استرس هستيم ، بايد تدريس كنيم ، امتحان بنويسيم ، امتحانات را درست كنيم ، در كلاس درس گشت بزنيم ، بر كلاسهاي خاص نظارت كنيم ، فعاليتهاي طراحي را انجام دهيم و ديگران. معلمان اينجا هميشه با استرس روبرو هستند و اين نوع محيط براي ما انگيزه ايجاد مي كند.

ارتباط غير شخصي

معلمان و دانش آموزان ديدگاه هاي متفاوتي در مورد ارتباطي كه در كلاس درس اتفاق مي افتد ارائه كردند. دانش آموزان معلمان را غالباً بي ملاحظه ، خشن و گاهي بدبين مي پنداشتند ، در حالي كه معلمان تصور مي كردند كه آنها بيشتر رويكردي دلسوزانه دارند و برخي از معلمان دانش آموزان را فاقد مهارت هاي اجتماعي مانند نظم و انضباط مي دانند. در حالي كه برخي از دانش آموزان مي گفتند برخي از معلمان داراي نگرش هاي بسيار محترمانه هستند (S2 ، S3 و S5) ، اكثريت موافقند كه معلمان مهارت هاي ارتباطي ندارند ، در برخورد با آنها غيرحرفه اي عمل مي كنند و رفتارهاي بي احترامانه و گاهي تحقيرآميز از خود نشان مي دهند. دانش آموزان اشاره كردند كه نحوه ارتباط معلمان "بدترين چيزي است كه [مصاحبه شونده را آزار مي دهد]" (S1) و "توهين آميز است ، و آنها را عصبي مي كند" (S2 ، S3). وقتي دانش آموزان "مرتكب اشتباه مي شوند" اين مسئله بدتر مي شود (S1). معلمان از خجالت دانش آموزان استفاده مي كنند. همانطور كه S4 اشاره كرد ، "... [يك معلم] به من گفت كه نمي داند چگونه گذراندم و موفق شدم. اين فقط به اين دليل است كه من در مورد موضوعي كه او را نفهميدم پرسيدم. به همين ترتيب ، S8 نحوه برخورد معلمان با آنها را "بسيار تحريك آميز" توصيف كرد ، زيرا يكي از معلمان به دانش آموز گفت كه او شايسته تكرار كلاس 11 است. معلمان حتي فكر نمي كنند چگونه [دانش آموزان] را درك كنند. "S9 افزود ،" برخي از معلمان از يك راه طعنه آميز براي صحبت با دانش آموزان اين باعث مي شود كه از آنها سرپيچي كنيم. آنها به ما احترام نمي گذارند و اهميت نمي دهند ». نحوه صحبت معلمان با دانش آموزان به عنوان دليل عدم دوست داشتن دانش آموزان از مدرسه و كنار گذاشتن كلاس ها ، "برخي از معلمان ما را از مدرسه متنفر مي كند" (S2) ، يا حداقل دوست ندارد از "اكثر جلسات" (S10) لذت ببرد. دانش آموزان اميدوارند كه "معلمان [بتوانند] رفتارهاي خود را تغيير دهند" (S9).

برخلاف تصوير ناگوار دانش آموزان ، معلمان اظهار داشتند كه به دانش آموزان احترام مي گذارند و به خوبي با آنها ارتباط برقرار مي كنند. به عنوان مثال ، T4 اشاره كرد كه او "مانند يك خواهر بزرگ با آنها ارتباط برقرار كرده و با آنها برخورد مي كند" ، و ادامه داد: "بسياري از دانش آموزان مشكل دارند ، بنابراين ما بايد با آنها تماس بگيريم و به آنها فرصت دهيم تا در مورد نيازهاي خود صحبت كنند". T5 با اطمينان صحبت كرد ، "دانش آموزان مي دانند كه مي توانند در هر زمان به ما مراجعه كنند زيرا ... ما به آنها گوش مي دهيم ، آنها مي دانند